ساخت و ارزیابی غشای بستر آمیخته کیتوسان- نانوسیلیکا به منظور جداسازی گاز

در این پژوهش، غشاهای بسترآمیخته با استفاده از پلیمر کیتوسان و نانوسیلیکا به روش ریخته گری محلول پلیمری ساخته شده اند. پارامترهای ساخت غشا، غلظت محلول کیتوسان (1 تا 5/2 درصد وزنی) و نسبت وزنی apteos به کیتوسان (0 تا 20%) بر میزان تراوایی گاز خالص مورد بررسی قرار گرفت. غشاهای ساخته شده با به کارگیری آزمون های sem، ftir، afm و آزمایش های تراوایی گاز مورد ارزیابی ساختاری و عملکردی قرار گرفتند. در آزمون های تراوایی، گازهای خالص co2 و n2 برای غشاهای خالص و بسترآمیخته در فشارهای 4-14 بار انجام شده است. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت کیتوسان، تراوش پذیری و گزینش پذیری افزایش یافتند. نانو ذرات سیلیکا به¬خوبی در شبکه پلیمر توزیع شده، با افزایش میزان apteos تا 10% وزنی، گزینش¬پذیری و تراوش پذیری غشاها افزایش یافتند. در غلظت 1درصد وزنی کیتوسان و نسبت 10% apteos به کیتوسان، بهترین تراوش پذیری co2 (79/ 3 در فشار 14 بار) به¬دست آمد و همچنین در غلظت کیتوسان 2/5% بهترین گزینش پذیری co2/n2 (38/84 در فشار 14 بار) دیده شد، با این وجود، غشایی با غلظت 2% و نسبت apteos به کیتوسان 10% با تراوش پذیری co2 و n2 به ترتیب برابر با 72/2 و 0/92، و گزینش¬پذیری co2/n2 برابر با 78/47 به¬عنوان غشای بهینه تعیین شد.